Wytyczne dla autorów
1. Objętość artykułu powinna wynosić nie mniej niż 20 tysięcy znaków i nie więcej niż 60 tysięcy znaków (w przybliżeniu nie więcej niż 20 stron formatu A4 wraz z przypisami i bibliografią).
2. Jako czcionkę tekstu głównego należy stosować Times New Romans CE 12 pkt oraz 10 pkt w przypisach. Interlinia winna wynosić 1,5 wiersza w tekście głównym oraz 1 w przypisach.
3. Do artykułu należy załączyć streszczenie i słowa kluczowe w języku angielskim oraz w języku polskim, jak również krótki biogram autora, z uwzględnieniem afiliacji naukowej, adresu e-mail oraz adresu poczty konwencjonalnej. W streszczeniu winien zostać wskazany problem podjęty w artykule oraz struktura przeprowadzonej w nim analizy.
4. Na końcu artykułu należy umieścić bibliografię wszystkich cytowanych pozycji. W przypadku cytatów z dzieł starożytnych należy także podać pełne dane bibliograficzne użytego w artykule współczesnego przekładu.
5. Przypisy winny informować o najnowszych i najważniejszych publikacjach, które autor artykułu rzeczywiście konsultował. Opis bibliograficzny stosowany w przypisach winien być ograniczony do nazwiska autora, pierwszych słów tytułu oraz numeru strony. W bibliografii należy stosować pełny opis bibliograficzny według następujących zasad:
A. Stosujemy system przecinkowy.
B. Cytując Pismo Święte należy stosować sigla powszechnie przyjęte w języku, w jakim sporządzany jest artykuł.
C. Podając informację bibliograficzną, zaczerpniętą nie ze stosownych miejsc w publikacji, umieszczamy ją w nawiasie kwadratowym [].
D. Sporządzając odnośniki bibliograficzne w tekstach w j. polskim, przestrzegamy zasad zawartych w numerach E-G. Jeśli chodzi o artykuły w innych językach, normy numerów E-G traktujemy jako obowiązujące, o ile w jakimś punkcie nie stoją w jaskrawej sprzeczności z praktyką rozpowszechnioną w danym języku.
E. Odnośniki do książek
Elementy opisu przytaczanego dzieła:
a) pierwsze litery imienia autora oddzielone kropkami bez spacji,
b) nazwisko autora Kapitalikami (nie podajemy przy nazwisku informacji o stanie życia autora, np. ks. czy też skrót zakonny; jeśli dzieło ma dwóch lub trzech autorów, ich nazwiska oddzielamy przecinkiem),
c) tytuł książki wraz z ewentualnym podtytułem (wszystko kursywą; tytuł oddzielony od podtytułu kropką),
d) ewentualny tom cytowanego dzieła (zapisujemy cyfrą rzymską, poprzedzoną skrótem t.; w razie potrzeby – podanie danych bibliograficznych tomu),
e) miejsce wydania,
f) rok wydania zaznaczając, za pomocą indeksu górnego, które to wydanie,
g) wskazując strony, używamy skrótu s.
Warto zwrócić uwagę, że nie podajemy nazwiska tłumacza i nazwy wydawnictwa.
Przykład: M. Chmielewski, Metodologiczne problemy posoborowej teologii duchowości katolickiej, Lublin 1999, s. 146-152.
F. Odnośniki do artykułów z dzieła zbiorowego
Elementy opisu cytowanego artykułu:
a) pierwsze litery imienia autora artykułu oddzielone kropkami bez spacji,
b) nazwisko autora Kapitalikami (nie podajemy przy nazwisku informacji o stanie życia autora, np. ks. czy też skrót zakonny; jeśli dzieło ma dwóch lub trzech autorów, ich nazwiska oddzielamy przecinkiem),
c) tytuł artykułu wraz z ewentualnym podtytułem (wszystko kursywą; tytuł oddzielony od podtytułu kropką),
d) w: dla wskazania publikacji, w której znajduje się artykuł,
e) tytuł tej publikacji wraz z ewentualnym podtytułem (wszystko kursywą; tytuł oddzielony od podtytułu kropką),
f) ewentualny tom cytowanego dzieła (zapisujemy cyfrą rzymską, poprzedzoną skrótem „t.”; w razie potrzeby – podanie danych bibliograficznych tomu),
g) skrót „red.” dla oznaczenia redaktora dzieła zbiorowego,
h) pierwsze litery imienia redaktora dzieła zbiorowego oddzielone kropkami bez spacji,
i) nazwisko redaktora dzieła zbiorowego czcionka zwykłą (nie podajemy przy nazwisku informacji o stanie życia redaktora, np. ks. czy też skrót zakonny; jeśli dzieło ma dwóch lub trzech redaktorów, ich nazwiska oddzielamy przecinkiem),
j) miejsce wydania,
k) rok wydania zaznaczając, za pomocą indeksu górnego, które to wydanie,
l) wskazując strony, używamy skrótu „s.”.
Przykład: S. Urbański, Noc ducha, w: Leksykon duchowości katolickiej, red. M. Chmielewski, Lublin-Kraków 2002, s. 582-584.
G. Odnośniki do artykułów z czasopisma:
Elementy opisu cytowanego dzieła:
a) pierwsze litery imienia autora artykułu oddzielone kropkami bez spacji,
b) nazwisko autora Kapitalikami (nie podajemy przy nazwisku informacji o stanie życia autora, np. ks. czy też skrót zakonny; jeśli dzieło ma dwóch lub trzech autorów, ich nazwiska oddzielamy przecinkiem),
c) tytuł artykułu wraz z ewentualnym podtytułem (wszystko kursywą; tytuł oddzielony od podtytułu kropką),
d) tytuł czasopisma w cudzysłowie czcionką prostą,
e) numer czasopisma w danym roku podany cyframi arabskimi,
f) rok wydania, w nawiasie okrągłym, bez spacji między numerem a tym nawiasem,
g) po przecinku, podanie stron, używając skrótu „s.”.
Przykład: J.W. Gogola, Metoda empatyczno-sapiencjalna w teologii duchowości, „Itinera Spiritualia” 1(2008), s. 21-34.
H. Odnośniki do cytatów z internetu: Podajemy link oraz datę zaczerpnięcia wiadomości ze strony internetowej.
I. Przy cytowaniu kolejny raz tego samego dzieła (książki, artykułu), stosujemy opis skrócony:
a) pierwsze litery imienia autora i nazwisko
b) skrócona wersja tytułu:
- jeśli tytuł jest dłuższy, skraca się go i dodaje wielokropek, a ewentualny podtytuł pomija,
- jeśli tytuł jest krótki, zachowuje się go w całości, pomija zaś ewentualny podtytuł i nie stosuje się wielokropka,
c) podanie stron, używając skrótu „s.”
6. Przygotowując artykuł należy pamiętać o przejrzystej strukturze tekstu, w którym wyraźnie jest zaznaczony wstęp, kolejne części analizy i zakończenie. Dlatego zaleca się, aby dla jasności tekstu, artykuły były podzielone na punkty, w zależności od zapotrzebowania:
a) punkty pierwszego podziału pogrubione, oznaczone cyfrą arabską, zapisane Kapitalikami,
b) punkty drugiego podziału oznaczone dwiema cyframi arabskimi, po których kropka (np. 1.1., 1.2., itd.), pogrubione, zapisane czcionką zwykłą,
c) punkty trzeciego podziału oznaczone trzema cyframi arabskimi, po których kropka (np. 1.1.1., 1.1.2., itd.), zapisane kursywą, bez pogrubień,
d) punkty czwartego podziału oznaczone małymi literami alfabetu z nawiasem okrągłym [np. a), b), itd.], zapisane czcionką zwykłą, bez pogrubień.
7. Rodzaje cudzysłowów należy stosować zgodnie z zasadami języka, w jakim pisany jest artykuł („ ”, « », “ ”). Ewentualne użycie cudzysłowu wewnątrz cytatu oznaczamy poprzez ‚ ‛ lub ‘ ’ w zależności od zasad języka, w jakim pisany jest artykuł.
8. Teksty umieszczane w „Itinera Spiritualia” mają charakter naukowy, jakkolwiek należy pamiętać, iż odbiorcami tekstów nie są specjaliści z zakresu teologii duchowości lub innych dziedzin teologii i filozofii. Stąd zaleca się takie wykorzystanie aparatu naukowego, aby lektura tekstów była zrozumiała również dla osób posiadających podstawowe przygotowanie teologiczne.
9. Teksty należy przesłać w formie elektronicznej, w formacie Microsoft Word (docx, doc, rtf), po uprzednim zarejestrowaniu się na stronie czasopisma w zakładce "Zarejestruj". Patrz powyżej: "Przesyłanie tekstów".
10. Artykuły publikowane w „Itinera Spiritualia” są recenzowane z zachowaniem procedur zabezpieczających oryginalność publikacji naukowych. Szczegółowy proces recenzji opisany jest na stronie półrocznika w zakładce "O czasopiśmie".
11. Autor tekstu (artykułu bądź recenzji) w elektronicznym procesie przesyłania publikacji do Redakcji będzie zobowiązany do poświadczenia, że przesłany tekst nie jest w danym momencie poddawany ewaluacji przez innego wydawcę, bądź przez innego wydawcę przygotowywany do druku.
12. Autor tekstu będzie także zobowiązany do potwierdzenia, iż przesyłana praca jest oryginalnym dziełem Autora. Nadto, jeśli jest to wymagane przez strony trzecie, Autor będzie musiał potwierdzić posiadanie stosownych pozwoleń na wykorzystanie źródeł, do których odnosi się w swoim tekście.
12. Autorzy opublikowanych artykułów i recenzji otrzymują egzemplarz drukowany „Itinera Spiritualia”.
