Niccolo Machiavelli a Lee Kuan Yew – porównanie dwóch realizmów politycznych

Abstrakt

Namysł nad koncepcją władzy i wizją natury ludzkiej opisany przez Niccola Machiavellego stanowi nieodłączny element zachodniej kultury politycznej. Pytanie, w jaki sposób został on odczytany w Azji i czy również tam stanowi inspirację dla rzeczywistych aktorów politycznych? Celem niniejszego artykułu jest analiza systemu politycznego Singapuru, ukształtowanego przez Lee Kuan Yew przy użyciu narzędzi realizmu politycznego, zaczerpniętych od włoskiego filozofa. Praca odpowiada na pytania: w jaki sposób pierwszy premier Singapuru i ojciec założyciel państwa – Lee Kuan Yew wpisuje się w figurę Księcia? Czy realizuje on virtu władcy? Machiavelli rozumiał cnotę władcy jako siłę zdolną do ujarzmienia losu. Żywił przekonanie, że człowiek może w istotny sposób kształtować swój los, zaś fortuna sprzyja zazwyczaj ludziom śmiałym i odważnym, a jednocześnie kultywującym obywatelskie cnoty. Pytanie, w jaki sposób Lee ujarzmiał swój los i całego państwa Singapur?  Założeniem niniejszej analizy jest teza, że istnieje relacja między filozofią Machiavellego a przekonaniami teoretycznymi i działaniami praktycznymi Lee Kuan Yew. Założeniem jest również, że wykorzystanie pojęć zawartych w „Księciu” pozwoli na lepsze zrozumienie systemu politycznego i modelu zarządzania społeczeństwem we współczesnym Singapurze w wizji Lee Kuan Yew. W efekcie staram się obronić tezę, że sam Machiavelli zobaczyłby w przywódcy Miasta Lwa swojego Księcia.