Ratowanie „dzieci dzieci” w Polsce

„Żywność dla małych demokracji” w latach 1939–1942 i 1946

Abstrakt

Narodowy Komitet ds. Żywności dla Małych Demokracji został powołany, aby „zabrać głos w imieniu ludności Finlandii, Norwegii, Holandii, Belgii i centralnej Polski” wkrótce po niemieckiej inwazji. Komitet ustanowił były prezydent Stanów Zjednoczonych Herbert Hoover, a jego misję ujęto w dramatycznych słowach: „Aby ocalić życie milionów dzieci, kobiet i mężczyzn od grożącego im nieuchronnie głodu i zarazy, i aby przywrócić im wiarę w ideały ludzkości”. Zagrożone było życie ponad 37 mln ludzi. Amerykański komitet współtworzyło 600 pełnych zaangażowania profesjonalistów, 3 tys. duchownych i liczne organizacje wspierające przedsięwzięcie. Wystąpienia członków komitetu nosiły jednoznaczne tytuły: „Dlaczego plan Hoovera nie pomoże Hitlerowi?”, „Czy można powstrzymać klęskę głodu?”, „Czy muszą ginąć śmiercią głodową?”. Wezwanie Hoovera, by ratować „niewinne ofiary wojny”, opierało się na jego osobistym doświadczeniu: w czasie I wojny światowej przyczynił się już do ocalenia od głodu milionów istnień, w szczególności dzieci. Teraz – w Polsce, Belgii i innych krajach – chciał uratować „dzieci tych dzieci”.