Ocaleni z Zagłady – zarys demograficzny

Abstrakt

Ludność żydowska stanowiła integralną część przedwojennego społeczeństwa zamieszkującego II Rzeczpospolitą. Żyli na tych ziemiach od wieków, zachowując odrębność religijną, językową i kulturową. Niektórzy spośród członków tej społeczności przejawiali tendencję do asymilacji i akulturacji. Współistnienie obu grup przerwał wybuch II wojny światowej i niemiecka okupacja ziem polskich. Niemcy dążyli do zagłady całej społeczności żydowskiej, bez względu na wiek czy płeć ofiar. W konsekwencji realizowanej przez nich polityki śmierć poniosło ponad 2,7 mln Żydów, przedwojennych obywateli II RP. Chociaż od zakończenia II wojny światowej minęło ponad 70 lat, to w środowisku historyków nadal trwają dyskusje na temat liczby zamordowanych Żydów i tych, którym udało się przeżyć. Podejmowane są próby podania możliwie precyzyjnych danych. Celem tego artykułu jest zwrócenie uwagi na dotychczasowe ustalenia, a także na problemy, z jakimi mierzą się badacze próbujący oszacować, jaki odsetek polskich Żydów przetrwał niemiecką okupację. Dla pełniejszego zobrazowania utrudnień metodologicznych posługuję się przykładem żydowskiej społeczności Krakowa i przemian demograficznych, jakim ulegała.