Analiza stopy bezrobocia w Polsce w ujęciu przestrzenno-czasowym

Abstract

W obszarze zainteresowań artykułu leży modelowanie procesów ekonomicznych, charakteryzujących się zależnościami przestrzennymi. Jednym z takich procesów jest stopa bezrobocia świadcząca o poziomie rozwoju społeczno-ekonomicznego regionów. Przestrzenny opis bezrobocia, jako jednego z ważniejszych negatywnych zjawisk społeczno-ekonomicznych, jest istotnym zadaniem ekonometrii przestrzennej. W ramach modelowania procesów ekonomicznych przedstawiono dwa podejścia badawcze, przestrzenne oraz przestrzenno-czasowe. Cel artykułu stanowi przestrzenna analiza stopy bezrobocia w Polsce w układzie powiatów. Wykonana analiza dotyczyła okresu 2004-2009. W związku z postawionym celem wykorzystano ekonometryczne modele przestrzenne oraz przestrzenno-czasowe. Do pomiaru siły i kierunku zależności przestrzennych wybrano macierz sąsiedztwa opartą na zasadzie wspólnej granicy powiatów. Zarówno w podejściu przestrzennym, jak i przestrzenno-czasowym główne tendencje zmienności stopy bezrobocia opisano przestrzennym trendem liniowym. Za zmienne objaśniające estymowanych modeli przyjęto wielkość nakładów inwestycyjnych przedsiębiorstw oraz liczbę podmiotów gospodarki narodowej, w obydwu przypadkach przypadające na mieszkańca. W wyniku przeprowadzonej analizy stopy bezrobocia uzyskano modele o dobrych własnościach statystycznych, charakteryzujące się poprawną ekonomiczną interpretowalnością parametrów.