Muzyka jako forma politycznej deliberacji i dyskursywnej argumentacji: refleksje socjologiczne
DOI:
https://doi.org/10.12775/DP.2022.006Słowa kluczowe:
deliberacja, polityka, piosenka wyborcza, analiza dyskursu, muzyczna sfera publicznaAbstrakt
Celem artykułu jest omówienie problematyki dyskursu na tematy muzyczne na przykładzie piosenek wyborczych, wpisujących się w zjawiska komunikacyjne szeroko pojętej sfery publicznej i deliberacji. Główną osią rozważań jest przekonanie o komunikacyjnej mocy muzyki w polityce. W pierwszej części artykułu ukazano najważniejsze kwestie związane z rolą i znaczeniem muzyki w polityce, w tym z jej integracyjną, mobilizacyjną i perswazyjną mocą. Druga część artykułu koncentruje się wokół wybranych przykładów polskich piosenek wyborczych w perspektywie dyskursywnej. Całość analizy opiera się na czterech płaszczyznach - komunikacyjnej, językowej, poznawczej i interakcyjnej. Elementy te składają się nie tylko na praktyki dyskursywne w wybranym obszarze, ale też na semiozę danego społeczeństwa.
Bibliografia
Aleshinskaya, E. (2013). Key Components of Musical Discourse Analysis. „Research in Language”, no. 11/4, s. 423–444.
Arystoteles (1964). Polityka z dodaniem pseudo-Arystotelesowskiej ekonomiki. Warszawa: PWN.
Blacking, J. (1982). The Structure of Musical Discourse: The Problem of the Song Text. „Yearbook for Traditional Music”, no. 14, s. 15–23.
Bourdieu, P., Wacquant, L. J. D. (2001). Zaproszenie do socjologii refleksyjnej, przeł. A. Sawisz. Warszawa: Oficyna Naukowa.
Ciesielski, R. (2016). Odpowiednie dać muzyce słowo. Komentowanie muzyki w mediach (rekonesans). [W:] Media jako przestrzenie muzyki, red. M. Parus, A. Trudzik. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, s. 107–132.
Dankoff, J. (2011). Toward a Development Discourse Inclusive of Music. „Alternatives: Global, Local, Political”, no. 36(3), s. 257–269.
Dobek-Ostrowska, B. (2006). Komunikowanie polityczne i publiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Etzkorn, K. P. (1964). Georg Simmel and the Sociology of Music. „Social Forces”, no. 43(1), s. 101–107.
Greitemeyer, T. (2009). Effects of Songs with Prosocial Lyrics on Prosocial Behavior: Further Evidence and a Mediating Mechanism. „Personality and Social Psychology Bulletin”, no. 35(11), s. 1500–1511. https://doi.org/10.1177/0146167209341648.
Habermas, J. (2005). Faktyczność i obowiązywanie. Teoria dyskursu wobec zagadnień prawa i demokratycznego państwa prawa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.
Habermas, J. (2007). Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Habermas, J. (2021). Public Space and the Political Public Sphere – the Biographical Roots of Two Motifs in My Thought. „The Journal of Philosophy of Disability”, no. 1, s. 105–115.
Jabłońska, B. (2014). Socjologia muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.
Jabłoński, M. (1999). Muzyka jako znak. Poznań: PTPN.
Kłoskowska, A. (1981). Socjologia kultury. Warszawa: PWN.
Massaka, I. (2009). Muzyka jako instrument wpływu politycznego. Łódź: Ibidem.
Mika, B. (2007). Muzyka jako znak (w kontekście analizy paradygmatycznej). Lublin: Polihymnia.
Mika, B. (2015–2016). „Władza” publiczności. Kryteria doboru repertuaru koncertowego w XX wieku jako odpowiedź na wymagania słuchaczy – przegląd wybranych stanowisk. „Forum Muzykologiczne”, s. 31–38.
Miyamoto, N. (2013). Concerts and the Public Sphere in Civil Society Through Rethinking Habermas’s Concept of Representative Publicness. „International Review of the Aesthetics and Sociology of Music”, no. 44(1), s. 101–118.
O’Regan, S. (2022). Songs in Irish Popular Politics: Cork Election Songs 1818–1837. „Irish Studies Review”, no. 30/1, s. 1–24.
Perlikowski, Ł. (2016). Polityczność i deliberacja. Jürgena Habermasa teoria demokracji. „Dialogi Polityczne”, nr 20, s. 39–68.
Platon (1997). Państwo. Kęty: Antyk.
Przedpełski, A. (2011). Z pieśnią do wyborów. Lista piosenek wyborczych. „Forbes”, 9 września. https://www.forbes.pl/wiadomosci/najlepsze-piosenki-wyborcze-piosenki-wyborcze-sposobem-
na-sukces/j3sbl6v.
Rousseau, J.-J. (2010). A Dictionary of Music. Translated from the French of Mons. J. J. Rousseau. By William Waring. London: printed for J. French.
Schoening, B. S., Kasper, E. T. (2011). Don’t Stop Thinking About the Music: The Politics of Songs and Musicians in Presidential Campaigns. Lanham: Lexington Books.
Schütz, A. (2008). Wspólne tworzenie muzyki. Studium relacji społecznych. [W:] A. Schütz,
O wielości światów. Szkice z socjologii fenomenologicznej. Kraków: Nomos, s. 225–239.
Scott, J. T. (1997). Rousseau and the Melodious Language of Freedom. „The Journal of Politics”, no. 59(3), s. 803–829.
Supičić, I. (1969). Wstęp do socjologii muzyki. Warszawa: PWN.
Szymanowski, K. (1949). Wychowawcza rola kultury muzycznej w społeczeństwie. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Van Dijk, T. (2001). Dyskurs jako struktura i proces. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Van Dijk, T. (2006). Badania nad dyskursem. [W:] A. Jasińska-Kania, L. Nijakowski, J. Szacki, M. Ziółkowski. Współczesne teorie socjologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Barbara Jabłońska
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 818
Liczba cytowań: 0
