Regionalizm i multilateralizm w polityce handlowej Unii Europejskiej

Abstract

Handel zagraniczny jest jednym z głównych przejawów współpracy międzynarodowej na świecie, co wskazuje na szczególne umiejscowienie polityki handlowej w polityce prowadzonej przez państwa czy organizacje. Historia wymiany handlowej wskazuje na istnienie dwóch przeciwstawnych sobie praktyk koordynowania handlu: regionalnej i multilateralnej. W historii powojennej zauważyć można współistnienie obu tendencji. Doskonałym przykładem takiego stanu rzeczy jest Unia Europejska, gdzie obie praktyki koordynacji polityki handlowej przenikają się. Z jednej strony Wspólnota jest sama w sobie wyjątkiem od zasady liberalizacji handlu na zasadach multilateralnych, z drugiej przez szereg lat aktywnie uczestniczyła w tworzeniu wspólnej dla wszystkich polityki handlowej na forum GATT i WTO . Wspólna polityka handlowa Unii jest jednym z filarów jej istnienia, wpływając jednocześnie w istotny sposób na rozwój gospodarczy regionu. Dlatego w dobie kryzysu istotne jest pytanie, jak obecnie jest kształtowana polityka handlowa Wspólnoty i czy zmiany w gospodarce światowej wpływają na zmianę w jej formowaniu? Ostatnie lata wskazują na zwiększenie tendencji regionalnych Wspólnoty. Coraz większe trudności w kształtowaniu handlu na Arenie WTO sprawiają, że nawet zagorzali zwolennicy idei multilateralizmu handlowego poszukują nowych rozwiązań. Unia Europejka stara się więc o zawiązanie jak najszerszych stosunków bilateralnych z innymi krajami bądź organizacjami.