The phenomenon of the conciliar reform of the rites of the consecration of virgins
DOI:
https://doi.org/10.12775/TiCz.2019.040Słowa kluczowe
konsekracja, dziewictwo, liturgia, reforma, oblubieńczość, zaślubinyAbstrakt
Fenomen soborowej reformy obrzędów konsekracji dziewic
Mało znany jest fakt, że w Kościele istnieje konsekracja kobiet świeckich, czyli specjalny obrzęd liturgiczny, podczas którego kobieta składa przyrzeczenie, że będzie żyła w dozgonnej czystości dla Królestwa Bożego. W zamyśle Kościoła obrzęd ten przeznaczony jest przede wszystkim dla kobiet niezrzeszonych w żadnych Instytutach ani wspólnotach, ale żyjących indywidualnie i prowadzących świecki tryb życia. Warunkiem dopuszczenia do tego obrzędu przez biskupa jest to, że kobieta nie zawarła małżeństwa ani nie żyła w stanie przeciwnym czystości. W dopuszczeniu do konsekracji dziewic świeckich, pozostających w świecie i wykonujących swoje prace zawodowe i społeczne, wyraża się cała nowość obecnych obrzędów. Po ośmiu wiekach od czasu zaprzestania praktyki konsekracji dziewic świeckich Kościół, kierowany duchem czasu, wraca do swojej dawnej tradycji i przywraca obrzęd konsekracji „ich pierwotnym właścicielom”, czyli kobietom świeckim. Można odnowione obrzędy konsekracji uznać za szczególny wyraz szacunku dla kobiety, której godność jest niekiedy obrażana przez społeczność zdominowaną mitami hedonizmu i konsumpcji. Autor zajmuje się tożsamością i charakterem diecezjalnym stanu dziewic jako typowym dla tej formy życia konsekrowanego. Porusza ponadto zagadnienia związane z warunkami dopuszczenia kobiet do konsekracji, założeniami teologicznymi obrzędu oraz formą jego sprawowania.
Bibliografia
Jan Paweł II, List apostolski Mulieris dignitatem, AAS (1988) 1653–1729.
Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja papieska Vita consecrata, AAS (1996) 377–486.
Acta et documenta Concilio Oecumenico Vaticano II apparando. Series I (Antepraeparatoria) I–XVI, Series II (Praeparatoria) I–VII, Typis Polyglottis Vaticanis 1960–1962; 1964–1969.
Acta synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II, I–XXVII, Typis Polyglottis Vaticanis 1973–1969.
Synod Biskupów. IX Zgromadzenie Zwyczajne, Życie zakonne i jego posłannictwo w Kościele i świecie. Lineamenta, Watykan 1992.
Synod Biskupów. IX Zgromadzenie Zwyczajne, Życie zakonne i jego posłannictwo w Kościele i świecie. Instrumentum laboris, Watykan 1994.
Obrzędy konsekracji dziewic, Katowice 1999.
Albrecht B., Jungfrauenweihe für Frauen, die in der Welt leben, „Ordenkorespondenz“ 25 (1984) 298–305.
Augé M., La teologia della vita consacrata nei riti della consacrazione delle vergini e della professione religiosa, RPL 30 (1992) 3, 17–21.
Bolchi E.L., La consacrazione nell`Ordo virginum. Forma di vita e disciplina canonica, Roma 2002.
Bugnini A., L' “Ordo consecrationis virginum”, OsRom 7–8 Settembre 1970, 1–4.
Bugnini A., La riforma liturgica (1948–1975), Roma 1983, 762–765.
Calabuig I.M., Barbieri R., Struttura e fonti dell' “Ordo consecratio-nis virginum”, w: Liturgia opera divina e umana, Roma 1982, 479–530.
Calabuig I.M., Barbieri R., Consacrazione delle vergini, NDL 294–314.
Calabuig I.M., Barbieri R., Verginità consacrata nella Chiesa, NDL 1580–1599.
Calabuig I.M., La vergine consacrata vive e manifesta l'amore sponsale della Chiesa per Cristo, Roma 1995, msp (art. znajduje się w posiadaniu autora).
De Tryon-Montalembert R., Guerbert A., L'ordre des vierges, VC 3/4 (1983) 227–229.
De Tryon-Montalembert R., La vierge consacrée signe de l'amour de l'Église pour le Christ, VC 4 (1989) 226–238.
De Tryon-Montalembert R., Consécration des vierges et hiérarchie, VC 4 (1989) 239–242.
De Tryon-Montalembert R., Le renouveau conciliaire de la consécration des vierges, VC 6 (1981), 358.
Enrica R., Del Cinque S., La vita consacrata e l`Ordo virginum nell` insegnamento di Paoli VI, “Istituto Paolo VI”, notiziario n.67 (2014), ss. 69–85.
Kopeć J.J., Ruch liturgiczny, reforma i odnowa liturgiczna, RBL 4–5 (1985) 265–285.
Leclercq J., Vierge, virginité, DACL 15, 3094–3108.
Libera P., Duchowość dziewictwa konsekrowanego w świetle pism św. Ambrożego z Mediolanu, CT 64 (1994) 3, 87–99.
Nadolski B., Liturgika. Sakramenty, sakramentalia, błogosławieństwa, t. 3, Poznań 1992.
Nocent A., Il mistero di Cristo nella “Velatio sposae” e nalla “Velatio virginum”, RL 55 (1968) 3, 368–377.
Nocent A., La consacrazione delle vergini, w: I sacramentali e le benedizioni, t. 7, Genova 1989, 9–29.
Recchi S., L'ordine delle vergini, QDE 3 (1992) 141–150.
Recchi S., Valori qualificanti l'ordine delle vergini: oportunitŕ di un collegamento, w: Atti 4 e 5 Convegno dell' “Ordo Virginum”, San Bonifacio 1993, 17–32.
Righetti M., Manuale di storia liturgica, t. 4, Milano 1959.
Ruaro P., L'ordine delle vergini. I documenti, i riti, le norme, i principi spirituali e pastorali, Torino 1990.
Schlosser M., Alt – aber nicht veraltet. Die Jungfrauenweihe als Weg der Christusnachfolge, München 1992.
Stabińska J., Dziewictwo konsekrowane, Kraków 1990.
Szafraniec K., Konsekracja zakonna: sens i wartość, CT 54 (1984) 1, 37–44.
Tosetti G., Vergini consacrate nel mondo. Un ritorno alle origini, Bologna 1990.
Triacca A., Spirito Santo e liturgia. Linee metodologiche per un approfondimento, w: Miscellanea in onore di P. Cipriano Vagaggini, Roma 1980, 133–164.
Triacca A., Significato teologico-liturgico della “consacrazione cristiana” della verginità (Anámnesis – Epiclesis – Methexis), EL 96 (1982) 154–183.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 298
Liczba cytowań: 0