Ochrona praw fundamentalnych w perspektywie integracji europejskiej
DOI:
https://doi.org/10.12775/TSP-W.2013.011Słowa kluczowe
Europejska Konwencja Praw Człowieka i Obywatela, Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, ochrona praw człowieka, teoria kontrograniczeńAbstrakt
Autorka analizuje problematykę ochrony praw fundamentalnych w perspektywie konstytucjonalizmu wielopoziomowego. W szczególności uwaga skierowana jest na Konstytucję Republiki Włoskiej w relacji do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Obywatela oraz Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Jeśli chodzi o pierwszy z dwóch dokumentów europejskich, podkreśla się istotność “wyroków bliźniaczych” nr348 i 349 z 2007 roku wydanych przez włoski Sąd Konstytucyjny w odniesieniu do ulokowania EKPC w hierarchii źródeł prawa. W szczególności Sąd Konstytucyjny podkreślił, że na mocy nowego artykułu 117 ust. 1 Konstytucji Republiki Włoskiej, EKPC jawi się w ocenie zgodności z konstytucją jako “norma wtrącona”, co w konsekwencji sprawia, że jakakolwiek ustawa będąca w kolizji z EKPC musi zostać oceniona jako niekonstytucyjna. Nieco inaczej ma się sprawa z Kartą Praw Podstawowych UE. Traktatem z Lizbony zyskała ona moc wiążącą analogiczną do mocy samych Traktatów, co sprawia, iż lokuje się ona na szczycie systemu źródeł prawa podlegając jednocześnie ograniczeniom wynikającym z wewnętrznego porządku konstytucyjnego i niezbywalnych praw człowieka (teoria kontrograniczeń). Rodzi to konieczność skonfrontowania ze sobą różnych sposobów ochrony praw podstawowych w Konstytucji Republiki Włoskiej i w Karcie Praw Podstawowych UE , i to zarówno w odniesieniu do klasycznych praw wolnościowych, jak i praw socjalnych.
Tłumaczenie: C. Bronowski
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 337
Liczba cytowań: 0