Rola parlamentów narodowych w procesie integracji europejskiej po Traktacie z Lizbony i konieczne zmiany w prawie parlamentarnym
DOI:
https://doi.org/10.12775/TSP-W.2013.004Słowa kluczowe
Traktat z Lizbony, parlamnty narodowe, Unia Europejska, deficyt demokracji,Abstrakt
W świetle przeprowadzonej analizy nie ulega wątpliwości, że Traktat z Lizbony stanowi ważny impuls w zakresie umocnienia roli parlamentów narodowych w unijnym procesie decyzyjnym, a szerzej – w procesie integracji europejskiej. Wprowadzenie mechanizmu „wczesnego ostrzegania” w procesie badania zgodności aktów ustawodawczych UE z zasadą pomocniczości otwiera niewątpliwie nowe możliwości oddziaływania na unijny proces prawotwórczy. Przyznanie parlamentom narodowym uprawnień kontrolnych w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, m.in. w odniesieniu do Eurojustu i Europolu, otwiera nowe możliwości realizacji funkcji kontrolnej. Są to więc posunięcia, które powinny ograniczać „deficyt demokracji”, rzucający cień na legitymizację demokratyczną Unii. Należy jednak dostrzegać ograniczone znaczenie tych posunięć. Badanie zgodności aktów ustawodawczych z zasadą pomocniczości jest tylko jednym z aspektów procesu prawotwórczego, choć mającego jednak istotny wymiar symboliczny w kontekście stawiania barier do nadmiernego rozszerzania kompetencji Unii kosztem parlamentów narodowych. Nie oznacza on jednak szerszego dopuszczenia parlamentów narodowych do głównego nurtu
procesów prawotwórczych. Z kolei ważne uprawnienia kontrolne w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości niejako „zawisły w próżni”, wobec braku aktów wykonawczych. Dopiero więc przyszłość pokaże, czy nowe uprawnienia, przyznane parlamentom narodowym przez Traktat z Lizbony, stworzyły rzeczywisty przełom. Wiele zależeć będzie od tego, czy parlamenty narodowe zdołają dostosować swe mechanizmy działania do nowych wyzwań, jakie niesie proces integracji europejskiej.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 306
Liczba cytowań: 0