Co łączy obcego z obecnym?
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2014.034Słowa kluczowe
derywacja semantyczna, zaimki, obcy, obecnyAbstrakt
Autorka poddaje analizie semantyczną ewolucję polskich przymiotników obcy oraz obecny, wywodzących się z prasłowiańskiego słowa *o b ь t' ь. Oba są okazjonalizmami (shifters), co znaczy, że ich referencja zależy od kontekstu. Autorka udowadnia, że ścieżki ich ewolucji semantycznej w języku Polskim są zjawiskiem wyjątkowym w skali słowiańskiego świata językowego.
Bibliografia
BORYŚ W., 2006, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków: Wydawnictwo Literackie.
DOROSZEWSKI W. (red.), 1958–1969, Słownik języka polskiego, Warszawa: Państwo-we Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
LINDE S. B., 1807–1814, Słownik języka polskiego, Warszawa, Drukarnia XX. Pija-rów.
MAYENOWA M. R., PEPŁOWSKI F. (red.), 1966–, Słownik polszczyzny XVI wieku, Wro-cław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im.
Ossolińskich, Wydawnictwo IBL PAN.
SKOK P., 1972, Etimologijski rjeчnik hrvatskoga ili srpskog jezika, Zagreb: JAZU.
TOPOLIŃSKA Z., 2011a, W kręgu (para)zaimków, Linguistica Copernicana 1 (5), s. 53– 61.
TOPOLIŃSKA Z., 2011b, I nadal w kręgu (para)zaimków, Linguistica Copernicana 2 (6), s. 39–45.
URBAŃCZYK S. (red.), 1953–2002, Słownik staropolski, Wrocław–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, PAN.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 821
Liczba cytowań: 0