Odzwierciedlenie przemian życia politycznego Litwy końca XX w. w historiografii litewskiej
DOI:
https://doi.org/10.12775/EO.2012.002Abstrakt
Sąjūdis (litewski ruch niepodległościowy) jako obiekt badań naukowych ma pewną historię, a może nawet tradycję historiograficzną. Jedną z pierwszych osób, które zaczęły badać ten problem, był przedstawiciel litewskiej diaspory w USA, profesor Uniwersytetu Wisconsin Alfred Eric Senn. Zmiany w życiu politycznym Litwy w okresie odrodzenia były analizowane również przez samych członków Sąjūdisu: Bronislovasa Genzelisa i Virgilijusa Juozasa Čepaitisa. Jednak często nie są oni w stanie uniknąć subiektywnych opinii o niektórych osobach, ich dane nie zawsze opierają się na źródłach. Dopiero pod koniec XX i na początku XXI w. Sąjūdis doczekał się właściwej uwagi historyków. Społeczeństwo zostało na ogół przedstawione w publikacjach naukowych, zbiorach artykułów i źródeł dotyczących konkretnych tematów. Po wnikliwej analizie publikacji naukowych dotyczących Sąjūdisu można zauważyć tendencję do ograniczania badań do okresu przed przywróceniem niepodległości Litwy w marcu 1990 r. Jednak proces transformacji spontanicznego ruchu odnowy społecznej w organizację publiczną nadal pozostaje białą plamą w historii. W historiografii II Republiki Litewskiej niewystarczająco dużo uwagi poświęcono historii litewskich partii politycznych. Ten obszar jest zdominowany przez politologów. Proces przywracania niepodległości Litwy znajduje odzwierciedlenie w bardzo różnych źródłach historycznych. Należą do nich m.in. wypowiedzi sławnych polityków, dokumenty, wspomnienia, przemyślenia na temat aspektów i perspektyw życia politycznego, a także ocena ich pracy przez innych. Należy również zaznaczyć, że interpretacje tych samych wydarzeń historycznych różnią się w poszczególnych wspomnieniach. Wydarzenia te są często postrzegane przez pryzmat politycznych poglądów autorów.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 279
Liczba cytowań: 0