Odbudowa w Hamburgu – ideały i realizacja
DOI:
https://doi.org/10.12775/BPMH.2012.008Abstrakt
Hamburg zaliczany jest najbardziej zniszczonych przez naloty bombowe miast w Niemczech. Po zakończeniu wojny celem tutejszych konserwatorów było stworzenie strefy Starego Miasta na wyspie Cremon, znajdującej się pod szczególnym nadzorem konserwatorskim. Części zburzonych budynków z innych dzielnic miasta powinny przy tym zostać przeniesione do tej zabytkowej strefy i wykorzystane przy odbudowie. W opracowanym po wojnie zarządzeniu dotyczącym odbudowy śródmieścia uwzględniono istniejącą strukturę miasta i związane z nią ograniczenia oraz możliwości. Na zniszczonym, pełnym gruzów obszarze powstała ulica przecinająca Stare Miasta w kierunkach wschód-zachód, przy której jeszcze w 1949 roku przewidywano jedynie niską zabudowę. W przeobrażającym się urbanistycznym modelu miasta nowe budynki były budowane jako solitery w płynnej, luźnej przestrzeni.
Od 1948 roku aktualizowano plan zabudowy śródmieścia Hamburga. W pierwszej kolejności zabezpieczono generalny, do dziś utrzymany kształt przestrzeni miejskiej: w rozporządzeniu dotyczącym zabudowy wokół jeziora Binnenalster niektóre budynki na tym terenie zostały podniesione do rangi wzoru dla nowych oraz także starszych, odbudowywanych domów. Podobne zasady odnośnie kształtu nowych budynków zawiera zarządzenie z 1953 roku dotyczące odbudowy Placu Ratuszowego (Rathausmarkt). Szczególny nacisk położono przy tym na zachowanie konturu miasta. Celowi zachowania korony miasta zostały podporządkowane wszystkie przedsięwzięcia budowlane w śródmieściu po 1945 roku. Intencje konserwatorskie z trudnością były realizowane przy odbudowie Starego Miasta. Wiele z ocalałych zabytków musiało ustąpić nowemu budownictwu.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Autor zgłaszający tekst do publikacji zobowiązany jest do ujawnienia wszystkich autorów uczestniczących w przygotowaniu tekstu oraz (jeśli dotyczy) wskazanie źródeł finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów („financial disclosure”). W wypadku tekstów przygotowanych przez dwóch lub wielu Autorów, Autorzy zobowiązani są do przesłania do Redakcji oświadczenia o wkładzie poszczególnych Autorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz wskazaniem Autora/Autorów koncepcji, założeń, metod itp.). Główną odpowiedzialność za tekst ponosi Autor zgłaszający go Redakcji.
Informujemy, że Redakcja Biuletynu Polskiej Misji Historycznej korzysta z programu antyplagiatowego iThenticate, od 2016 roku każdy artykuł jest sprawdzany pod względem oryginalności. Redakcja oświadcza, że wykryte przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane oraz upubliczniane poprzez powiadomienie odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające Autorów, instytucje i stowarzyszenia naukowe itp.).
Autorzy/Autorki przesyłając artykuł przez stronę APCz składają oświadczenia dotyczące praw autorskich oraz przygotowania artykułu zgodnie z zasadami etycznymi dla prac naukowych. Oswiadczenie jest także dostępne w formie dokumentu word (oświadczenie).
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 516
Liczba cytowań: 0