Człowiek jest cudem i najwyższą wartością
DOI:
https://doi.org/10.12775/TiCz.2017.004Słowa kluczowe
cud, wartość, człowiekAbstrakt
Człowiek to cud i najwyższa wartość. Człowiek na przestrzeni swych dziejów wielokrotnie tracił świadomość swej struktury wewnętrzno-duchowej. Doprowadziło to w nim do tragicznej w skutkach pustki egzystencjalnej. Osoba ludzka podlega nieustannie ewolucji, staje się, odkrywa siebie ponownie. Każdy człowiek jest kimś niepowtarzalnym, jedynym. Nigdy nie było takiej osoby ludzkiej, jak każdy z nas, i nigdy nie będzie. Stworzenie człowieka na obraz Boży, rozum, wolna wola, umiejętność kochania, zdolność do poświęcenia, praca, kultura czynią człowieka cudem. Człowieka nie powinno się używać, człowiek nie powinien być środkiem do celu, ale celem. A kultura jest właściwym sposobem istnienia człowieka. Jest ona tym, przez co człowiek staje się bardziej ludzki.Bibliografia
Bartnik B., Personalizm, Lublin 2000.
Bartnik Cz., Kultura i świat osoby, Lublin 1999.
Bartnik Cz., Samorealizacja człowieka, „Ład” 5 (1985) 4, s. 3.
Bartnik Cz., Teologia kultury, Lublin 1999.
Bartnik Cz., Żyć w słowie, Warszawa 1983.
Bartnik Cz., Poznanie teologiczne, Lublin 1998.
Bartnik Cz., Hermeneutyka personalistyczna, Lublin 1994.
Bartnik Cz., Metodologia teologiczna, Lublin 1998.
Bartnik Cz., Historiologia w kulturach starożytnych, Lublin 2000.
Goźd K., Teologia człowieka, Lublin 2006.
Jan Paweł II, Redemptor hominis, w: Encykliki Ojca Świętego Jana Pawła II, Kraków 2009.
Jan Paweł II, Elementarz etyczny, Kielce 2006.
Kebl M, I widział Bóg, że to jest dobre. Teologia stworzenia, Poznań 2008.
Kowalczyk St., Jednostka a społeczeństwo w interpretacji egzystencjalizmu, „Studia Płockie” 10 (1982), s. 151–157.
Kowalczyk St., Filozofia kultury, Lublin 1997.
Kowalczyk St., Człowiek w poszukiwaniu wartości. Elementy aksjologii personalistycznej, Lublin 2011.
Krąpiec M., Człowiek w kulturze, Warszawa 1996.
Maritain J., Humanizm integralny, London 1960.
Marks K., Tezy Feurbacha, w: K. Marks, F. Engels, Dzieła, t. 3, Warszawa 1961.
Marks K., Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne, w: K. Marks, F. Engels, Dzieła t. 1, Warszawa 1960.
Ratzinger J., Wprowadzenie w chrześcijaństwo, Kraków 1996.
Strożewski Wł., O stawaniu się człowiekiem, w: Człowiek – wychowanie – kultura, red.
F. Adamski, Kraków 1993, s. 52–58.
Tatarkiewicz W., Historia filozofii, t. 3, Warszawa 2009.
Tischner J., Myślenie według wartości, Kraków 2000.
Tischner J., Etyka solidarności, Kraków 2000.
Wojtyła K., Osoba i czyn, Lublin 1994.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 371
Liczba cytowań: 0