@article{Dziuba_2019, title={Eklezjalne znamiona życia konsekrowanego}, volume={47}, url={https://apcz.umk.pl/TiCz/article/view/TiCz.2019.027}, DOI={10.12775/TiCz.2019.027}, abstractNote={<p>Życie konsekrowane to oddanie swego życia na służbę Bogu dla dobra Kościoła. Dlatego ważne jest dostrzeganie eklezjalnego znamienia tej drogi życiowej. To konsekracja określa właściwe miejsce osób konsekrowanych we wspólnocie Kościoła. Przez profesję osoba konsekrowana poświęca się Kościołowi, zobowiązując się do ochotnej służby na wzór Chrystusa, konsekrowanego przez Ojca i posłanego, aby spełnić misję. To powołanie jest także misją Kościoła w świecie, w duchu radykalizmu rad ewangelicznych. To poświęcenie dla chwały Boga, budowanie Kościoła i zbawienia świata z jedoczesnym pragnieniem osiągnięcia doskonałej miłości w służbie Królestwa Bożego.</p><p>Kościół święty zawsze i z uznaniem patrzy na doniosłość życia konsekrowanego. Dotyczy to zarówno przeszłości, jak i teraźniejszości, a jednocześnie także nadziei ku przyszłości. To nie tylko dzieła i znaki posługi, ale przede wszystkim współtworzenie Kościoła, w ramach trzech stanów. To jest <em>de facto</em> współkonstytuowanie Kościoła, bo życie konsekrowane przynależy do jego struktury. Ma w nim źródło, istnienie i ostatecznie jest dla Kościoła. Będąc z Kościoła, w Kościele i dla Kościoła stan życia konsekrowanego powołany jest do życia duchowością komunii „sentire cum Ecclesia”.</p>}, number={3}, journal={Teologia i Człowiek}, author={Dziuba, Andrzej F.}, year={2019}, month={paź.}, pages={11–32} }