1/2023

Rodziny wielokulturowe

Termin nadsyłania tekstów: 30.11.2022

Rodzina wielokulturowa to mała grupa społeczna, składająca się z rodziców oraz ich dzieci, którzy deklarują pochodzenie z/przynależność do dwóch (lub więcej) odmiennych większych całości kulturowych.

Naukowe zainteresowanie małżeństwami i rodzinami wielokulturowymi koncentruje się przede wszystkim na funkcjonowaniu par odległych kulturowo i przedstawianiu tego zjawiska w kontekście relacji między odrębnymi tradycjami, z których wywodzą się współmałżonkowie. Wątek ten eksponowany jest szczególnie w odniesieniu do różnic i konfliktów powstających na tle religijnym oraz negocjacji dotyczących wzorów socjalizacji kulturowej i integracji dzieci ze związków mieszanych.

Rodzina uwikłana w różnice kulturowe, zarówno w obrębie jej samej, jak i poza nią, stanowi złożone i wielowymiarowe środowisko wychowawczego oddziaływania. Owe różnice kulturowe kreują bowiem przestrzenie autoidentyfikacji osobowej, społecznej i kulturowej członków rodziny, także w perspektywie międzypokoleniowej transmisji”. Najważniejszy w funkcjonowaniu jest zatem potencjał kulturowy rodziny, który można rozpatrywać w dwóch perspektywach – rodzinnej i społecznej. Małżeństwa wielokulturowe stają się czynnikiem prowadzącym do transformacji społecznej: wzrostu zróżnicowania i przekraczania czy wręcz zacierania granic grup kulturowych, zwłaszcza poprzez wyłaniające się mieszane tożsamości dzieci urodzonych w rodzinach wielokulturowych.

Takie małżeństwa zawiera z roku na rok coraz więcej Polek i Polaków. Z jednej strony jest to spowodowane większą niż np. 30 lat temu możliwością migracyjną Polaków, a z drugiej strony na terenie Polski relacje międzykulturowe również się nasilają. Spowodowane jest to rosnącym zjawiskiem imigracji cudzoziemców do Polski po wstąpieniu do Unii Europejskiej, dzięki czemu Polska stała się krajem bardziej atrakcyjnym dla obywateli spoza Unii. Ponadto globalizacja świata umożliwiająca podróże, wymiany studenckie czy korzystanie z ogólnoświatowych portali internetowych przyczynia się do zawierania małżeństw i powstawania rodzin wielokulturowych.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych do podzielenia się swoimi poglądami i przekonaniami na powyższy krąg zagadnień.

2/2023

Pedagodzy  o nowych uzależnieniach

Termin nadsyłania tekstów: 28.02.2023

Zaproszenie do publikowania artkułów naukowych w numerze 2/2023 SPI  na temat: „Pedagodzy o nowych uzależnieniach” kierujemy przede wszystkim do pedagogów, ale i do wszystkich zajmujących się wychowaniem, profilaktyką, edukacją czy terapią, tak teoretyków, jak i praktyków, którzy swoją aktywność koncentrują na zapobieganiu współczesnym zachowaniom ryzykownym, zaburzeniom w zachowaniu, a także uzależnieniom. Kategoria „nowe uzależnienia” jest bardzo szeroka, raczej umowna niż formalnie ograniczona znaczeniowo, a przez to „otwarta” i ciągle wymagająca badań naukowych tak diagnostycznych, jak i weryfikacyjnych. Stąd  raporty badawcze, ale i opracowania teoretyczne mogą znaleźć się na łamach naszego czasopisma. Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o uwarunkowania powstawania, jak i o najskuteczniejsze sposoby zapobiegania zachowaniom ryzykownym, zaburzeniom czy uzależnieniom  wydaje się bowiem ważne dla wszystkich zaangażowanych w edukację i wychowanie.

3/2023

Starzenie się społeczeństw

Termin nadsyłania tekstów: 30.04.2023

Serdecznie zapraszamy Państwa do zainteresowania się tematyką starzenia i starości, którą pragniemy realizować poprzez wydanie cyklu artykułów poświęconych różnym aspektom starzenia się. Nie chcemy, aby w dobie promowania aktywności i kultu ciała mówienie o starzeniu przyjmowane było jako wyraz smutnej konieczności. Uważamy, iż unikanie dyskusji o starości na poziomie ogólnospołecznym i odrzucenie refleksji na jej temat dowodzi braku dojrzałości społeczeństwa. Jest to wyraz negacji konkretnej rzeczywistości, gdyż przemijalność codzienności stanowi naturalną kolej ludzkiego życia. Warto podkreślić, że starość nazywana często późną dorosłością jest kolejnym etapem ludzkiej egzystencji, zamykającej się w rozdziale od narodzin, aż do śmierci. Do niedawna jeszcze dominował stereotyp człowieka starego jako ograniczonego ruchowo i pozbawionego możliwości aktywności. Taki stan rzeczy prowadził do negatywnych odczuć w życiu społecznym. Szerzący się ageizm umacniał bezsilność i bezradność ludzi w podeszłym wieku. W związku z dynamicznie starzejącym się społeczeństwem Europy i świata istnieje konieczność podjęcia tematu dotykającego różnych aspektów starzenia i starości, a więc zarówno aspektów socjo-społecznych jak i medycznych. Ciągle rosnąca liczba osób starszych, a także prognozy dotyczące wzrostu liczby osób starszych w roku 2035 stały się motywacją do podjęcia tego tematu w szerszym aspekcie. Zapraszamy do włączenia się w powyższą dyskusję poprzez napisanie artykułów z zakresu gerontologii teoretycznej, gerontologii klinicznej, gerontologii socjalnej, a także opieki instytucjonalnej nad seniorem i aspektów medycznych. Mile widziane są także tematy dotyczące potrzeb klienta w opiece terminalnej. Zapraszamy także lekarzy i osoby związane ze służbą zdrowia do poruszania tematu opieki nad starszym pacjentem, odrębności jego diagnostyki i leczenia, a także chorób przebiegających w wieku podeszłym. Należy pamiętać, że senior to osoba mająca różne potrzeby na poziomie mikro, mezo i makro. Mamy nadzieję, że wspólnie stworzymy numer poświęcony różnym aspektom starzenia i starości, pokazujący iż opieka medyczna i socjalna winny się wzajemnie uzupełniać i równoważyć, co jest podstawą prawidłowej opieki nad seniorem. Zapraszamy autorów z kraju i z  zagranicy do poruszania powyższej tematyki.

4/2023

Edukacja i religia

Termin nadsyłania tekstów do 30.06.2023

Podejmujący swą pracę pedagog zakłada, że będzie w stanie udzielać pomocy swym wychowankom w ich rozwoju i osiąganiu dojrzałości. To, jak się wydaje oczywiste stwierdzenie, zderza się z jednak z realnym pytaniem o to, jak skutecznymi sposobami towarzyszyć w kształtowaniu osobowości wychowanka, by dorastał do miana odpowiedzialnego i dojrzałego człowieka. Pośród wielu uwarunkowań udzielanej na takie pytanie odpowiedzi jest kwestia rozumienia samego człowieka – jego natury, godności. Znaczący wpływ na te czynniki wywierają z jednej strony działania o charakterze edukacyjnym, a z drugiej światopogląd, w którym człowiek odwołuje się, albo też odrzuca swoje relacje z Transcendnecją – w przypadku chrześcijaństwa osobowym Bogiem. Do refleksji nad możliwymi związkami edukacji i religii zapraszamy w kolejnym numerze czasopisma „Studia Paedagogica Ignatiana”.