@article{Michalak_Przybył_Kazimierska-Zając_2022, title={Strategie radzenia sobie ze stresem wśród personelu medycznego na sali operacyjnej}, volume={11}, url={https://apcz.umk.pl/PNIN/article/view/40578}, DOI={10.15225/PNN.2022.11.2.3}, abstractNote={<p>Wstęp. Stres jest nieustanie obecny w pracy pracowników ochrony zdrowia, którzy każdego dnia mają kontakt z ludźmi chorymi i cierpiącymi. Personel medyczny musi posiadać zarówno fachową wiedzę, umiejętności jak i kompetencje społeczne, aby jak najlepiej pomagać pacjentom. Różne mogą być strategie radzenia sobie ze stresem wśród pracowników medycznych. Jednym z czynników, który może mieć wpływ na wybierane strategie jest osobowość. Osobowość typu D łączy cechy negatywnej emocjonalności i hamowania społecznego. Ten typ osobowości predysponuje do odczuwania zwiększonego nasilenia stresu.</p> <p>Cel. Celem pracy było określenie poziomu stresu oraz strategii radzenia sobie ze stresem wśród pracowników bloku operacyjnego.</p> <p>Materiał i metody. Przebadano 100 pracowników bloku operacyjnego. Badaną grupą stanowili pielęgniarki/pielęgniarze, ratownicy medyczni, lekarze. W badaniach wykorzystano kwestionariusze: Skalę Odczuwanego Stresu (PSS-10), Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (Mini-COPE), Skalę do pomiaru typu D (DS-14) oraz ankietę własną.</p> <p>Wyniki. Niemal połowa badanych (47%) wykazuje wysoki poziom stresu a u 35 badanych (35%) stwierdzono średni poziom stresu. Najczęściej stosowanymi strategiami radzenia sobie ze stresem były: aktywne radzenie sobie, planowanie, pozytywne przewartościowanie, akceptacja i poszukiwanie wsparcia emocjonalnego. 41% respondentów wykazało osobowość typu D. Negatywna emocjonalność była mocniej zaznaczona niż hamowanie społeczne.</p> <p>Wnioski. Najwyższy poziom stresu odczuwają głównie młode kobiety, nie będące w związku, o krótkim stażu pracy. Należałoby wprowadzić systemowe wsparcie psychologiczne szczególnie ukierunkowane na tę grupę. Z uwagi na niedobory kadrowe pracowników medycznych należy również wdrożyć działania zapobiegające wypaleniu zawodowemu. Możliwym rozwiązaniem mogłyby być zajęcia czy szkolenia jeszcze przed podjęciem pracy. Ich celem byłoby przygotowanie do stresujących momentów w przyszłej pracy i nauczenie najefektywniejszych sposobów radzenia sobie ze stresem. (PNN 2022;11(2):59–64).</p>}, number={2}, journal={Pielęgniarstwo Neurologiczne i Neurochirurgiczne}, author={Michalak, Monika and Przybył, Karolina and Kazimierska-Zając, Magdalena}, year={2022}, month={cze.}, pages={59–64} }