Nadzwyczajny podatek od wzbogacenia wojennego wynikającego ze zobowiązań prywatnoprawnych i publicznych powstałych przed 1 września 1939 roku
DOI:
https://doi.org/10.12775/KLIO.2017.018Abstrakt
Rząd komunistycznej Polski po II wojnie światowej w kwestii relacji złotego przedwojennego do złotego powojennego przy regulacji zobowiązań przyjął zasadę nominalizmu. Jedyny ujemny czynnik we wprowadzaniu zasady nominalizmu ustawodawca widział w niesłusznym wzbogaceniu się dłużnika. Ostatecznie miało temu przeciwdziałać wprowadzenie nadzwyczajnego podatku od niesłusznego wzbogacenia się dłużnika w przypadku spłaty długu w jego nominalnej kwocie. Ministerstwo Skarbu wychodziło z założenia, że dewaluacja jest jednym z ujemnych skutków wojny, których nikt nie
powinien unikać. Z taką sytuacją mamy do czynienia, kiedy wierzyciel otrzymuje marżę dewaluacyjną w razie spłaty zwaloryzowanej wierzytelności. Podobnie jest z dłużnikami,
którzy spłacali zadłużenie w kwocie nominalnej. Politykę uspołecznienia marży dewaluacyjnej zapoczątkował dekret z 13 kwietnia 1945 roku o nadzwyczajnym podatku od wzbogacenia wojennego, który stanowił o opodatkowaniu na rzecz państwa wzbogacenia wojennego uzyskanego podczas okupacji.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 694
Liczba cytowań: 0