Znaczenie nawłoci (Solidago) w fitoterapii
DOI:
https://doi.org/10.12775/HERB.2016.013Słowa kluczowe
nawłoć, Solidago, moczopędne, przeciwzapalneAbstrakt
Nawłoćń jest rośliną kwiatową rozpowszechnioną w Europie i w Ameryce Północnej. Ziele nawłoci używane jest jako środek moczopędny, przeciwskurczowy, przeciwbólowy i przeciwzapalny w schorzeniach układu moczowego. Bywa też stosowany w profilaktyce kamicy układu moczowego.Bibliografia
Madaus G., Lehrbuch der biologischen Heilmittel, Georg Thieme, Lipsk, 1938, s. 2573.
Burnie G., Forrester S., Greig D. i in., Botanika, Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, s. 847.
Szweykowscy A. i J. (red.), Słownik botaniczny, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993, s. 404.
Podbielkowski Z., Sudnik-Wójcikowska B., Słownik roślin użytkowych, wydanie VII poprawione i uzupełnione, PWRiL, Warszawa 2003, s. 312–313.
Rutkowski L., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, PWN, Warszawa 2007, s. 462.
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z., Rośliny górskie, Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2016, s. 142.
Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa 2002, s. 907–908.
Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa 2008, s. 2911–2914.
Europäisches Arzneibuch, wydanie 7, Deutcher Apotheker Verlag Stuttgart, Govi-Ver-lag-Pharmazeutischer Verlag GmbH Eschborn, 2011, s. 1730–1733.
Różański H., Floroterapia – leczenie za pomocą kwiatów. Kwiat nawłoci – Flos Soli-daginis, Porady na zdrowie, nr 39, 2016, s. 10–12.
Blaschek W., Wichtl-Teedrogen und Phytopharmaka, wydanie 6., Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft mbH, Stuttgart 2016, s. 619–625.
Hiller K., Melzig M.F., Lexikon der Arzneipflanzen und Drogen, wydanie 2, Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg 2010, s. 553–554.
Lube-Diedrich B., Arzneipflanzen-Arzneidrogen: Botanik – Eigenschaften – An-wendung. Govi-Verlag, 2015, s.169–171.
Dingermann T., Hiller K., Schneider G., Zündorf I., Arzneidrogen, Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg 2011, s. 271–272.
Hoffmann D., Medical Herbalism, Healing Arts Press, Rochester, Vermont, 2003, s. 585.
Gazmend Skenderi, Herbal Vade Mecum, Herbacy Press Rutherford, New Jersey 2009, s. 175–176.
Skidmor-Roth L., Herbs & Natural Supplements, Mosby Elsevier, St. Louis, Missouri 2010, s. 306–308.
Dodonaeus R., Stirpium historiae pemptades sex siue libri XXX ex Officina Christo-phori Plantini, 1583, s. 142–143.
Syreński Sz., Zielnik (Zielnik Herbarzem z ięzyka Łacinskiego zowią – D. Simon Sy-rennivs (Syrenius), Kraków 1613, s. 306.
Czarnowski A., Zielnik lekarski, czyli opis 125 ziół używanych w lecznictwie z podaniem ich uprawy i zastosowania, Nakładem Wydawnictwa „Przewodnika Zdrowia”, Berlin 1905, s. 149–150.
Wiorogórski W., Słownik środków lekarskich. Podręcznik dla aptekarzy, lekarzy i ma-terjalistów, Unitas, Warszawa 1914, s. 1119.
Biegański J., Ziołolecznictwo, St. Jemiołkowski & T.J. Evert Spółka z Ograniczoną Od-powiedzialnością, Łódź 1948, s. 217–219.
Winkler F., Neue Heilmittel und Heilverfahren 1893–1898 für Praktische Ärzte. Ur-ban & Schwarzenberg, Berlin, Wien 1899, s. 283.
Oesterlen F., Handbuch der Heilmittellehre, Verlag der H. Laupp’schen Buchhandlung, Tübingen 1861, s. 331.[25] Bradley P., British Herbal Compendium, BHMA, Bournemouth 2006, s. 174–180.
Różański H., Charakterystyka najważniejszych Urotropica i ich zastosowanie w fito-terapii chorób układu moczowego, Lek w Polsce Drug in Poland, nr 4, 2007 – cz. I, s. 93–102; nr 5, 2007 – cz. II, s. 66–80.
Schaffner W., Rośliny lecznicze, chemizm, działanie, zastosowanie, Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1996, s. 258–259.
Lutomski J., Alkiewicz J., Terapia lekami roślinnymi w zarysie, PZWL, Warszawa 1984, s. 222.
Vonarburg B., Natürlich gesund mit Heilpflanzen, Weltbild, Augsburg, 2008, s. 79.
Dal Cero M., Unsere Heilpflanzen, Ott Sachbuchverlag, Bern 2009, s. 228.
Hensel A., Münster S.C. i in., Memopharm. Pharmazeutisches Praxiswissen, Deutscher Apotheker Verlag, Stuttgart 2008, s. 528.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 2015
Liczba cytowań: 0
