Analiza zawartości flawonoidów i kwasów fenolowych o działaniu leczniczym w koniczynie inkarnatce (Trifolium incarnatumL.)
DOI:
https://doi.org/10.12775/HERB.2016.005Słowa kluczowe
koniczyna inkarnatka, związki flawonoidowe, chromatografia, spektrofotometriaAbstrakt
Koniczyna inkarnatka (Trifolium incarnatum L.) jest rośliną należącą do rodziny bobowa-tych (Fabaceae), do której zalicza się również inne gatunki Trifolium, takie jak koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.) i koniczyna biała (Trifolium repens L.). W medycynie stosowana jest przede wszystkim kończyna czerwona, gdyż zawiera m.in. flawonoidy i kwasy fenolowe, którym zawdzięcza swoją aktywność biologiczną. Koniczyna inkarnatka jest obecnie wczesnym źródłem nektaru do produkcji miodu przez pszczoły, zielonym na-wozem oraz rośliną pastewną. Ponieważ wiele roślin z rodziny bobowatych stosowanych jest w medycynie, można podejrzewać, że koniczyna inkarnatka również może zawierać cenne związki farmakologicznie czynne, które mogą znaleźć zastosowanie w terapii róż-nych schorzeń. Celem niniejszej pracy była optymalizacja metod izolacji, analizy chromatograficznej oraz wstępna identyfikacja flawonoidów i kwasów fenolowych obecnych w zielu i nasionach Trifolium incarnatum L. Ilościowe oznaczanie zawartości flawonoidów przeprowadzono metodą spektrofotometryczną, natomiast identyfikacji związków doko-nano przy użyciu jednokierunkowej i dwukierunkowej chromatografii cienkowarstwowej. W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, że ziele koniczyny inkarnatki zawie-ra więcej związków flawonoidowych niż jej nasiona. Dzięki analizie chromatograficznej w zielu stwierdzono obecność wielu farmakologicznie czynnych flawonoidów oraz fenolokwasów. Nasiona badanej rośliny okazały się o wiele bardziej ubogie w związki farmakologicznie czynne. Powyższe wyniki wskazują, że koniczyna inkarnatka, po bardziej dokładnych analizach fitochemicznych, może stać się cennym źródłem surowca zielarskiego i farmaceutycznego.Bibliografia
Sęczyk M., Trifolium pratense (Koniczyna łąkowa), Magazin Vitae, 2010, 4 (8). (www.energy.sk/pl/info/1004/1004.asp#8).
Vadeboncoeur S., Red clover (Trifolium pratense), CAM – Cancer Consortium, 2013, s. 1–8.
Senderski M.E., Prawie wszystko o ziołach. Poradnik. Podkowa Leśna, 2007, s. 344–347.
Hanelt P. i Büttner R., Mansfeld’s Encyclopedia of agricultural and horticultural crops, Berlin: Springer-Verlag, 2011, s. 892–893.
Smith G.R., History of crimson clover in the USA, (http://ihsg.agriscience.info/subsites/conference2010/documents/IHSC2010OralProceedings(24).pdf ).
Sattel R., Crimson clover (Trifolium incarnatum L.), Oregon Cover Crops, 1998, EM 8696.[7] Rutkowski L., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, PWN, Warszawa, 2008, s. 274–278.
Broda B., Mowszowicz J., Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, PZWL, Warszawa, 2000, s. 308–316.
Hackney B., Crocker G., Dear B., Crimson clover, Primefacts, 2007, 382, s. 1–4.
Praca zbiorowa, Farmakopea Polska, Wydanie VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa, 2002.
Strzelecka H. i wsp., Chemiczne metody badań roślinnych surowców leczniczych, PZWL, Warszawa, 1982, s. 26–27, 46–48, 146–147, 280.
Lapčik O. i wsp., Immunoanalysis of isoflavonoids in Pisum sativum and Vigna radiate, Plant Science, 1999, 148, s. 111–119.
Kim S.H., Analysis of isoflavone concentration and composition in soybean [Glycine max (L.)] seeds between the cropping year and storage for 3 years, European Food Research and Technology, 2005, 220, s. 207–214.
D’arcy- Lameta A., Study of soybean and lentil root exudates, Plant and Soil, 1986, 92, s. 113–123.
Kotkar H.M., Antimicrobial and pesticidal activity of partiallypurified flavonoids of Annona squamosal, Pest Managament Science, 2001, 58, s. 33–37.
Wagner H. i Bladt S., Plant drug analysis. A thin layer chromatography atlas, Springer, 2009, s. 196.
Hagmann M., Grisebach H., Enzymatic rearrangement of flavanone to isoflavone, Febs Letters, 1984, 175, s. 199–202.
Waksmundzka-Hajnos M. i wsp., Thin layer chromatography in phytochemistry, Boca-Raton: CRC Press Taylor & Francis Group, 2008, s. 405–423.
Paduch R. i wsp., Investigation of biological activity of Lamii albi flos extracts, Journal of Ethnopharmacology, 2007, 110, s. 69–75.
Wichtl M., Herbal Drugs and phytopharmaceuticals. A handbook for practice on a scientific basis, MedPharm Scientific Publishers, 2000, s. 40.
Maleš Ž. i Medić-Šarić M., Optimization of TLC analysis of flavonoids and phenolic acids of Helleborus atrorubens Waldst. et Kit, Journal of Pharmaceutical and Biomedical Analysis, 2001, 24, s. 353–359.
Chopra S. i wsp., Validated high-performance thin-layer chromatography method for determination of trigonelline in herbal extract and pharmaceutical dosage form, Analytica Chimica Acta, 2006, 577, s. 46–51.
Wang S., Variable isoflavone contents of red clover products affect intestinal disposition of biochanin A, formononetin, genistein and daidzein, Journal of Alternative and Complementary Medicine, 2008, 14, s. 287–297.
Kaczmarczyk-Sedlak I., Effect of formononetin on mechanical properties and chemical composition of bones in rats with ovariectomy-induced osteoporosis, Evidence- Based Complementary and Alternative Medicine, 2013, s. 1–10.
Zgórka G., Studies on phytoestrogenic and nonphytoestrogenic compounds in Trifolium incarnatum L. and other clover species using pressurized liquid extraction and high performance column liquid chromatography with photodiode-array and fluorescence detection, Journal of AOAC International, 2011, 94, s. 22–31.
Kaczmarczyk-Sedlak I., Właściwości lecznicze izoflawonoidów koniczyny czerwonej, www.salusnatura.pl (02.2013).
Majewska M. i Czeczot H., Flawonoidy w profilaktyce i terapii, Terapia i leki, 2009, 65, s. 369–377.
Lamer-Zarawska E., Kowal- Gierczok B., Niedworok J., Fitoterapia i leki roślinne, PZWL, Warszawa, 2012, s. 64–66.
Kaurinovic B., Popovic M., Vlaisavljevic S., Schwartsova H., Vojinovic-Miloradov M., Antioxidant profile of Trifolium pratense L., Molecules, 2012, 17, s. 11156–11172.
Gross M., Flavonoids and cardiovascular disease, Pharmaceutical Biology, 2004, 42, s. 21–35.
Hasanein P., Glabridin as a major active isoflavan from Glycyrrhiza glabra (licorice) reverses learning and memory deficits in diabetic rats, Acta Physiologica Hungarica, 2011, 98, s. 221–230.
Tamir S. i wsp., Estrogenic and antiproliferative properties of glabridin from licorice in human breast cancer cells, Cancer Research, 2000, 60, s. 5704–5709.
Kicel A. i Wolbiś M., Phenolic acid in flowers and leaves of Trifolium repens L. and Trifolium pratense L, Herba Polonica, 2006, 52, s. 51–58.
Suzuki A., Kagawa D., Fujii A., Ochiai R., Tokimitsu I., Saito I., Short- and long-term effects of ferulic acid on blood pressure in spontaneously hypertensive rats, American Journal of Hypertension, 2002, 15, s. 351–357.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1338
Liczba cytowań: 0