Guerrilla Warfare as regional expression of identity. The example of Northern Lithuania
DOI:
https://doi.org/10.12775/EO.2013.006Abstrakt
W powszechnym przekonaniu wojna partyzancka jest ważnym elementem tożsamości narodowej, dlatego warta jest uwagi nie tylko teoretyków sztuki wojennej, lecz także badaczy kwestii narodowych i politycznych. Artykuł przedstawia formy wojny partyzanckiej prowadzonej na Litwie podczas powstania styczniowego w latach 1863–1864 oraz pokazuje, jaka była taktyka walki oddziałów litewskich przeciwko siłom gen. P. Bermondt-Awałowa w 1919 r. Rozważania zaczynają się od przedstawienia wojny partyzanckiej jako jednej z form oporu społecznego, by zakończyć się na dokładnym wyszczególnieniu najważniejszych starć podczas dwóch wspomnianych wyżej konfliktów zbrojnych. Artykuł kończy konkluzja, że partyzantem w obronie ojczyzny może być każdy i że na Litwie to pojęcie jest zazwyczaj niesłusznie wąsko kojarzone jedynie z walką w latach 1944–1945, choć tego typu działania były prowadzone w obronie litewskiej ziemi już dużo wcześniej.
Bibliografia
E. Aleksandravičius, A. Kulakauskas, Carų valdžioje. XIX amžiaus Lietuva, Vilnius 1996.
Ilgū nas 2007 – Gediminas Ilgūnas, Antanas Mackevičius: sukilimo žygiai ir kovos, Vilnius 2007.
W. Laqueur, Guerilla warfare: a historical and critical study, New Jersey 2009.
O. Maksimaitienė, Lietuvos sukilėlių kovos 1863–1864 m., Vilnius 1969.
Mao Tse-tung, On Guerilla warfare, Washington 1989.
Подробный атлась Росiиской имперiи сь планами главныхь городовь, С. Петербургь 1871.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 290
Liczba cytowań: 0