TY - JOUR AU - Tułodziecki, Tomasz PY - 2011/07/16 Y2 - 2024/03/29 TI - Teologia i antropologia w historiografii deuteronomicznej Rdz 1,1–4,1 JF - Biblica et Patristica Thoruniensia JA - BPTh VL - 4 IS - 0 SE - Biblica DO - 10.12775/BPTh.2011.001 UR - https://apcz.umk.pl/BPTh/article/view/BPTh.2011.001 SP - 11-25 AB - Sposób widzenia Boga, człowieka i świata, jaki prezentują opowiadania zawarte w Rdz 1–4, których autorami są w większości redaktorzy tradycji kapłańskiej Pięcioksięgu (P), występuje w całej historiografii ST20. Kluczowe zagadnienia opisywane przez autorów Rdz 1–4 powtarzają się później w historii zbawienia. Przykładem jest tu np. historia Kaina i Abla, której reminiscencje widać w historii synów Dawida Amnona i Absaloma (2Sm 13,23–34). Również motyw człowieka (Rdz 2,5–7) wziętego z ziemi i stworzonego w miejscu pustynnym i odludnym symbolizuje późniejszą historię całego ludu Izraela, który wzięty z Egiptu, jako prawdziwy lud Boży zostaje stworzony na pustkowiu i niejako na nowo z tej pustynnej ziemi. Istotny jest również motyw samego ogrodu dany w depozyt pierwszemu człowiekowi, który zostaje do niego uroczyście wprowadzony, i który żyje z jego owoców. Podobnie lud Izraela zostaje<br />wprowadzony do żyznego ogrodu, jakim jest ziemia Kanaan i korzysta obficiez jego owoców (Joz 1). Wraz z ogrodem pierwszy człowiek Adam otrzymał także w darze Prawo, które miało mu zapewnić życie: „A przy tym Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz»” (Rdz 2,16–17). W ten sam sposób Mojżesz proklamował na Synaju słowo Jahwe Izraelowi, aby dać mu prawdziwe życie (Pwt 28)22.<br />Bardzo ważna, dla właściwego zrozumienia przesłania Rdz 1–3, jest również analiza terminologiczna. Tekst Rdz 2,15 używa czterech szczególnych czasowników: wziąć; umieścić; pracować; służyć; strzec, uważać; przestrzegać. Pierwsze dwa czasowniki opisują działanie Boga, kolejne dwa działanie człowieka. Obydwa czasowniki, które wskazują, jakie czynności charakteryzują poczynania człowieka, stanowią także podstawę terminologiczną teksów o przymierzu. Termin wziąć, który oznacza także tyle, co uwolnić, zabrać z niewoli, przypomina działanie Boga, który uwalnia (zabiera) swój lud z Egiptu i umieszcza w miejscu, w którym mieszkali wcześniej ojcowie (Ez 36,24). Czasownik nûh może oznaczać wprowadzać, a w tekstach opisujących wydarzenia po wyprowadzeniu z Egiptu, także złożyć w depozyt, dać posiadłość lub dać wytchnienie, wypocząć (Pwt 3,20). Teologia i antropologia w historiografii deuteronomicznej Rdz 1,1–4,1 25 Pozostałe dwa czasowniki w Rdz 2,15 pracowa i strzec charakteryzują się częstym użyciem zaimka osobowego rodzaju żeńskiego. W naszym tekście wpływa na to rzeczownik ogród, który w języku hebrajskim jest rodzaju żeńskiego. Poza tym terminy te stanowią podstawę terminologiczną tekstów liturgicznych w sensie „służyć Bogu” (Lb 3,7)23. Rzeczywistością, której należy strzec najbardziej i której należy bezwarunkowo służyć, jest przymierze i prawo. Obydwa te terminy są również rodzaju żeńskiego. Podstawowy słownik ST dotyczący przymierza zawartego między Jahwe a Izraelem uzupełniają dwa czasowniki występujące w tekście Rdz 3,10: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłemsię.” Słyszeć głos i bać się, odczuwać strach wraz z terminami wziąć; umieścić; pracować; słuzyć; strzec, uważać; przestrzegać konstytuują całą historię zbawienia. Adam – pierwszy człowiek w Rdz 3,10 ukazuje swoją postawą częste zachowanie człowieka, który odczuwa strach przed głosem, który słyszy, ale brak mu respektu i bojaźni przed prawem Boga.<br />Reasumując, można stwierdzić, że historia, jaka rozgrywa się w ogrodzie Eden, ma wiele punktów stycznych z Historią Deuteronomiczną (Pwt– 2 Krl). Tym samym opowiadanie zbliżone w swoim przekazie do literatury mądrościowej i poezji łączy się także z historiografią. Człowieka osadzony w Edenie jawi się jako figura typiczna, która utożsamia się z Izraelem bądź późniejszymi królami narodu wybranego. Co więcej, na zasadzie projekcji każdy człowiek może umieścić siebie historii Izraela i siebie w niej rozpoznać. Tym samym historia Izraela jest wzorem historii każdego narodu i każdej osoby ludzkiej. ER -